Vroeger was ik uitmuntend in mijzelf saboteren. Ik was vaak bang voor de mening van anderen. Ik had een pestverleden en dat hielp ook niet mee. Daardoor vond ik het moeilijk om voor mezelf op te komen en te zeggen wat ik écht wilde.
Ik hield mij liever mijn mond en bleef op de achtergrond, zo onopvallend mogelijk.
Ik was vooral ook bang voor de mening van mensen uit mijn naaste omgeving. Bang voor hun negatieve reactie. Zij zagen alleen maar beren op de weg en maakten het allemaal zo ingewikkeld. Of vonden dat ik het niet kon of dat het ´toch niks voor mij was´.
En dan begon ik weer te twijfelen aan mezelf.
Daardoor ging ik allerlei randvoorwaarden creëren aan mezelf of zulke hoge eisen aan de situatie stellen, waardoor het op voorhand al onmogelijk was om het te laten lukken.
´Zie je wel´ dacht ik dan.
´Het kan ook niet´ of ´het lukt niet´.
´Ik kan het gewoon niet´
´Ze hebben gelijk´.
Dat was natuurlijk onzin, maar ik wilde deze onzin wel héél graag geloven. Want dat was veilig, hoefde ik verder niet in beweging te komen en ging ik moeilijkheden (onbewust) uit de weg.
En dus bleef ik zitten waar ik zat.
Waar ik niet gelukkig was en niet de dingen deed ik graag wilde. Want daar bleef ik alleen maar over dromen en dacht dat het altijd bij dromen zou (moeten) blijven. Want het was immers niet voor mij weggelegd.
Toch?
Tot ik mij hier bewust van werd en mijn eigen patroon zag. Maar ook dat ík degene was die dit moest gaan veranderen. Ikzelf. In mezelf. Niet de ander, maar ík ben verantwoordelijk voor mijn eigen geluk. Wat een ander ervan vindt, doet er eigenlijk niet toe.
Anderen zullen altijd wel ergens iets van vinden.
De meeste mensen om je heen zullen niet van verandering houden, omdat dit betekent dat zij ook zullen moeten gaan meebewegen. Voor hun gaan er dan ook dingen veranderen, want niets is meer dan hetzelfde. En dat doen ze liever niet, want ze houden het liever bij het oude vertrouwde. Dat voelt veilig. Dus roept het weerstand op en komen ze met negatieve reacties en de bekende beren op de weg om te proberen jou te houden daar waar het fijn en veilig voor hun voelt.
Maar misschien voelt het voor jezelf ook wel zo.
Vind je het zelf lastig om je op onbekend terrein te begeven en kies je om binnen je comfortzone te blijven. Het is een veilige keuze. Alleen gebeurt er binnen die veilige cirkel niet zoveel. De magic vind je daar buiten!
Het leven biedt geen zekerheden, maar geeft je wel hele mooie kansen.
Durf te leven en durf die kansen te pakken.
Durf te kiezen, voor jezelf.
Het gaat om jouw eigen geluk. Alleen dan zal je ook écht jouw leven gaan leiden.
Doe je dit niet, dan zal je leven altijd blijven afhangen van toevalligheden of de keuzes van andere mensen.
Of het allemaal lukt en uitpakt zoals je het bedacht had, is bijzaak. Dingen mogen mislukken of anders lopen. Dat is helemaal niet erg. Soms wordt het daardoor alleen maar beter en mooier dan je van tevoren gehoopt had! En anders leer je ervan en neem je weer een mooie ervaring mee. Je groeit ervan als mens en je wordt je steeds meer bewust.
Creëer jouw eigen mooiste leven, want niemand anders kan dit voor jou doen. Alleen jijzelf ♥
Reactie plaatsen
Reacties